Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը հայտարարել է, որ Ռուսաստանը չունի ոչ բարեկամ երկրներ, այլ ունի պետությունների ոչ բարեկամ վերնախավեր։ Պուտինը կարծում է, որ նրանք, ովքեր դադարեցրել են Ռուսաստանի հետ փոխգործակցությունը քաղաքական ճնշման պատճառով, կվերադառնան։ Ըստ նրա՝ ինքնիշխանության կորուստը կնշանակի Ռուսաստանի գոյության ավարտ։ Նա վստահ է, որ Եվրոպան ներկայում զրկված է ինքնիշխանությունից։               
 

Եղանակ ստեղծողը մնաց նախկին նոմենկլատուրան

Եղանակ ստեղծողը մնաց նախկին նոմենկլատուրան
07.12.2013 | 20:41

Կան անհատներ, որոնց ինչպես կյանքը, այնպես էլ մահը խորհել են տալիս այնպիսի արժեքների մասին, որոնք մենք առօրյա կյանքում անտեսում ենք: Այդպիսի անհատ է նաև օրերս կյանքից հեռացած Հարավաֆրիկյան Հանրապետության առաջին սևամորթ նախագահ Նելսոն Մանդելան: Նրանք խորհել են տալիս նաև իշխանության բնույթի, իշխանության հետ հարաբերությունների մասին: Ի վերջո, ինչպես Մանդելան, ով իր կյանքի քսանվեց տարիներն անցկացրել է բանտում, այնպես էլ այլ այլախոհներ, տարիներ անց եկել են իշխանության: Եվ որքան հարգանքի է արժանի նրանց բանտային, այլախոհական անցյալը, նույնքան էլ էական է այն հանգամանքը, թե ինչպես են նրանք իրենց դրսևորել իշխանության գալուց հետո: Վերջերս մի տեղ կարդացի, որ Չեխիայի նախկին նախագահ Վացլավ Հավելը, մինչև Չեխիայի ազատագրումը, տասնհինգ տարի շարունակ աշխատել է որպես բեռնակիր: Կարդացել եմ նաև, որ նախկինում այլախոհ Վացլավ Հավելին, իշխանության գալուց հետո, իր համաքաղաքացիները հաճախ են հանդիպել հասարակական վայրերում, սրճարաններում: Իհարկե, Հավելը կրողն էր իր երկրում ձևավորված մշակույթի, մարդկային ու քաղաքացիական հարաբերությունների, և պետք չէ դա համարել արտառոց երևույթ: Հայաստանում, նույնիսկ անկախությունից հետո, իշխանության վերին էշելոններում «եղանակ ստեղծողը» մնացին նախկին կոմունիստական նոմենկլատուրայի ներկայացուցիչները՝ իրենց քաղքենիական վարք ու բարքով, որոնք էլ հասարակություն-իշխանություն հարաբերություններում թելադրեցին իրե՛նց խաղի կանոնները: Այդ էշելոնը, պարզվեց, ձեռնտու էր Հայաստանի երեք նախագահներին: Նրանք իշխանության մնացին և իշխանությունը միմյանց փոխանցեցին հենց այդ էշելոնի ու նրանց ձևավորած իրավահարաբերությունների, քաղաքական մշակույթի միջոցով՝ դույզն-ինչ փորձ չանելով ձերբազատվել նրանցից: Մարդիկ, որոնք հարմարվում են ցանկացած իշխանության, «այո» են ասում ցանկացած նախագահի, այդ պատճառով էլ մնում են ջրի երեսին: Վկան՝ այսօրվա Հայաստանն իր արժեքային համակարգով, ապագայի և հեռանկարի մասին իր պատկերացումներով:

Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1221

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ